Kemoterapi günlüğüm 3

21.05.2014 saatler 12 yi gösteriyor beklemekten bir hal olmuşum daha mecalim  kalmamış o kadar yogun duki kemoterapibölümü birigirdi biri çıktı adımın okunmasını bekleyene kadar zaten yeterince stres olmuştum neyse ki içeri geçtiğimde o kadar rahatsız olmuyorum orda ayşegül diye bir kızla tanıştım kendisi şeker mi şeker daha yirmibir yaşında kendi hikayesini yaşadıklarını anlattı bana .her hikaye yeni bir umut yeni bir başlangıç katıyor bana zorlukları görüyorum ,zorda olanları görüyorum hepsi benimle aynı kaderi paylaşıyor karşımdaki adamın cep telefonu çalıyor tamam geliyorum diyor kemoterapisi bitiyor hemşirenin başı kalabalık hadi şunu sök de işime gideceğim beni bekliyorlar 3 de diyor. O anda yüreğimden bir parça kopuyor .İnsanlar için hayat devam ediyor baygında olsa aygın da olsa çalışmak zorunda kim bilir kaç tane çocuğu var o koca yürekli amcanın kim bilir kaç tanesine bakıyor o güçlü omuzlarıyla gelmiş 60 ına ama halen çalışmak zorunda hem hasta hemde çalışmak zorunda yatmak dinlenmek diye birşey yok ona .Ne denir ki ben eve gelip başımı yastığa koyuyorum dinleniyorum peki onlar?
Nasıl bir bencillik içinde olabilirim ki binbir türlü zor hayatı görmüşken ,kendinde olmayan bir abla sedye ile geliyor kemoterapi almaya zaten resmen yaşamıyor ki kendinde değil çok yakışıklı olmayan paspal diyebileceğiniz bir kocası var .o kocayı size anlatayım mı karısının karnını ovalıyor yarası var belli açıyor arada bir üffflüyoru , paspal mı demiştik az önce ? hayır asıl paspal saçına kilolarca jöle sürüp babasının arabası ile bangır bangır müzik çalıp kendini adam sananlar bana göre.keza benim eşimde o adam gibi tipi o kadar aman aman değil ama yolda bağcıgım açılır hemen eğilir bağlar yorgun argın gelir evi süpürür beni yatırır yemek eder kendince hepsini kendince eder ama eder muhim olanda budur zaten bir erkek de .düştüğünüz zaman size sırtını dönecek of pof edecek şerefte değil düştüğünüz zaman hiç gık etmeden yüreğiyle ve bedeni ile yanınızda olabilecek insandır bana göre erkek.

neyse gelelim kemoterapime.Aldım çıktım pompamı da taktılar geldim eve dinlendim şu iki gün rahat geçti hafif mide bulantısı ve kemiklerimde ağrı şuanda yok ama pompa bir saat sonra bitecek Avrasya hospital zeytinburnuna gideceğiz çıkarttırmak için .birde o sorun var her yer sorumluluk alıp çıkartmıyor.
İşte bende hayat böyle sanıyorm pompadan sonra da üç gün kemik ağrısı ve mide bulantısı çekeceğim ,saçlarımda nasıl halen kafamda asılı duruyor şaşmış durumdayım elimi kafama götürdükçe patır patır geliyor tararken aşırı geliyor ama toplayıp bırakırsam halen kafamda saç var :D ne ala ne ala :D bandana takmaya başladım önlerden biraz açıldı haliyle ama kazıtsa idim sanki bu saç dökülme stresini de yaşamayacaktım gibi geliyor fakat annem herşeyde oldugu gibi psikolojinin p sinden anlamıyor ,yoruluyorum ruhumu yoruyor o dökülmeler ama o bunu anlamıyor.İdare edip güçlü olacağım yapacak birşey yok bu zor günleri görümcemin bana ettiklerini insanların hayırsızlıklarını hepsini bir kenara atıp yoluma devam edeceğim ve çok mutlu olup aranıza katılacağım .Sizleri seviyorum yaşamayı seviyorum ben umut dolu bir kemoterapi hastasıyım, böylesini de nadir görürsünüz heralde ,çünkü inançlarım gereği yılmamam gerektiğini bunun bir sınav oldugunu biliyorum halime binlerce kez hamdolsun ,allahım beni beterinden korusun ve tüm hasta olanlara zorda olanlara yardım etsin Cuma gününün yüzü suyu hürmetine